Szczegóły
Kategoria: Terapie w ośrodku
Odsłony: 9

Terapia

Nasza placówka proponuje uczniom szereg zajęć terapeutycznych wspomagających ich rozwój - korekcyjnych, kompensacyjnych, usprawniających i stymulujących.

Arteterapia:

» Teatroterapia «

          Jest to forma terapii, która opiera się na eksperymentowaniu z teatrem. Na zajęciach z teatroterapii stosowane są ćwiczenia z dramy, psychodramy i pantomimy . Uczniowie odgrywają różne sceny, wcielają się w role, uczą się gry ruchami ciała, czy gry przedmiotem. Biorą udział w przygotowywaniu kostiumów i rekwizytów do przedstawień. Uczą się wykonywania makijażu i charakteryzacji. Ostateczny rezultat - występ przed publicznością, chociaż jest wynikiem długotrwałej pracy, daje uczniom satysfakcję, wzmacnia poczucie własnej wartości i pozwala przezwyciężać słabości.

Uczniowie tworzą teatr bez przekazu werbalnego, a który opiera się na muzyce i naturalnym ruchu.

Zajęcia teatroterapii uczą współdziałania w grupie, odpowiedzialności, dyscypliny i szacunku dla systematycznej pracy, rozwijają wyobraźnię i ekspresję twórczą.

» Muzykoterapia «

          Jest to forma terapii bazująca na leczniczym wpływie dźwięku i muzyki na psychikę i organizm człowieka. Podstawowym środkiem oddziaływania terapeutycznego jest muzyka: jej słuchanie i tworzenie. Osoby biorące udział w zajęciach śpiewają, tańczą i komponują. Często ich twórczość powstaje na skutek improwizacji. Proces terapeutyczny odbywa się indywidualnie lub grupowo. Terapia muzyką może być prowadzona biernie lub aktywnie. Terapeutyczna siła muzyki wprowadza porządek i ład wewnętrze, jest "wentylem" dla spiętrzonych negatywnych emocji, łagodzi lęk, nieśmiałość, redukuje stres. Piękno tkwiące w muzyce sprzyja budzeniu dążeń do poznawania i przyswajania nowych umiejętności.

» Ceramika «

          W pracowni ceramicznej dzieci i młodzież uczą się wykonywania wyrobów z gliny, odlewów ceramicznych i gipsowych. Podczas zajęć tworzą formy ceramiczne o różnym stopniu trudności, posługując się różnymi technikami tj.: swobodne formowanie z jednej bryły gliny, formowanie z kulek, wałków i plastrów, a także modelowanie na formach gipsowych. Uczniowie wykonują prace od form płaskich (kwiaty, motyle, guziki itp.) do form przestrzennych (miski, kubki, dzwonki, figurki itp.). Dopełnieniem formowania ręcznego jest modelowanie na kole garncarskim. Dzieci i młodzież uczą się różnych technik dekorowania wyrobów glinianych, szkliwienia oraz poznają proces wypalania ceramiki.

Prace uczniów biorą udział w okolicznościowych wystawach i kiermaszach organizowanych na terenie szkoły i poza nią.

» Decoupage «

          Jest to tak zwana "metoda serwetkowa" polegająca na wycinaniu elementów z papierowych serwetek, tworzeniu kompozycji i naklejaniu ich na różne przedmioty tak, aby przedmiot wyglądał na pomalowany. Uczniowie zdobią tą techniką przedmioty szklane i drewniane. Uzyskane w ten sposób rzeczy są wyjątkowym prezentem dla najbliższych, jak również unikalnym i cennym przedmiotem na kiermasze.

 

Terapia logopedyczna

          Istotą terapii logopedycznej prowadzonej z naszymi wychowankami jest szeroko rozumiane wychowanie językowe. Ma ono specyficzny charakter, ponieważ jej zasadniczym celem jest umożliwienie dziecku kontaktu z otoczeniem oraz samodzielne radzenie sobie w życiu. Nauka odpowiednich zachowań werbalnych w konkretnych sytuacjach społecznych (np. zachowania w sklepie, teatrze, biurze itp.) wyznacza główne kierunki działań w terapii logopedycznej. Wysiłek terapeutyczny zmierza do nauczenia dziecka różnych form kontaktu z otoczeniem - także i pozawerbalnych - w stopniu możliwym dla niego do opanowania. Terapeuci mowy, logopedzi i neurologopeda pracujący w naszej placówce dążą do tego, by nasi uczniowie opanowali taki zasób słownictwa, niezbędny do życia i społecznego funkcjonowania. W tym celu stosowane są: metody logopedyczne(ćwiczenia oddechowe, mechaniczne, słuchowe, fonacyjne, artykulacyjne), elementy metod: werbo-tonalnej, terapii sensomotorycznej i korekty dysfunkcji ustno-twarzowych, masażu wg dr E. Stećko, symultaniczno-sekwencyjnej nauki czytania wg prof. J.Cieszyńskiej, logorytmiki, terapia zaburzeń funkcji oralnych, komunikacja alternatywna i wspomagająca (Makaton, PCS) Terapia logopedyczna w naszej placówce prowadzona jest w formie indywidualnej.

 

KOMUNIKACJA WSPOMAGAJĄCA I ALTERNATYWNA (AAC)

 

          AAC to ogół metod, które są stosowane do wspierania komunikacji osób mających trudności w werbalnym porozumiewaniu się. Metody te umożliwiają wyrażanie swoich potrzeb, preferencji, myśli, opinii, a w konsekwencji pomagają w nawiązywaniu relacji z innymi osobami Użytkownikami komunikacji wspomagającej są dzieci, u których rozwój mowy jest zaburzony.W takim przypadku wprowadza się symbole (gesty i/lub znaki graficzne), które pomagają dziecku rozumieć język i coraz lepiej go używać, wspomagając tym samym proces nabywania mowy. Należy przy tym wyraźnie zaznaczyć, że znaki (najczęściej gesty) są używane równocześnie z mową, wzmacniając komunikaty słowne, ale nie zastępując ich.

Komunikacja wspomagająca jest także pomocna w przypadku osób, które używają mowy, ale ich artykulacja jest niezrozumiała dla otoczenia. W takiej sytuacji AAC pełni rolę uzupełniającą mowę.

          Komunikacja alternatywna przeznaczona jest dla osób, które nie mogą mówić lub nie używają mowy do komunikacji, często mając także problemy z rozumieniem mowy (osoby z autyzmem, niepełnosprawnością intelektualną, afazją sensoryczną). Celem oddziaływań w tym przypadku jest znalezienie takiej formy ekspresji, która stanie się dla osoby niemówiącej stałym sposobem na porozumiewanie się z otoczeniem.

W naszej placówce wykorzystujemy: Makaton, PCS, Piktogramy.

 

Eeg-biofeedback

          Jest to rodzaj terapii, dzięki której pacjent, w sposób świadomy, uczy się zmieniać wzorzec wytwarzanych fal w mózgu, tak by mózg pracował wydajniej i szybciej. Sygnał z jednego punktu na głowie pacjenta jest przetwarzany na zrozumiałą dla pacjenta formę graficzną (wykresu, animacji bądź gry wideo). Dzięki temu sprzężeniu zwrotnemu, pacjent wie, kiedy jest skoncentrowany a kiedy przestaje się koncentrować. Pozwala to nauczyć się reakcji własnego mózgu, a dzięki temu tak zmodyfikować jego pracę, aby funkcjonował efektywnie. Uważa się, że większość z nas wykorzystuje możliwości mózgu tylko w 5%. Trening eeg-biofeedback zwiększa to wykorzystanie nawet do 25-30%.

 

Gimnastyka korekcyjna

          Jest to specyficzna forma ćwiczeń fizycznych, w których ruch został podporządkowany celom terapeutycznym. Podstawowym celem zajęć gimnastyki korekcyjnej jest usprawnianie ruchowe i przeciwdziałanie wadom postawy u dzieci i młodzieży. Zajęcia obejmują specjalistyczne ćwiczenia ruchowe realizowane metodą ścisłą lub zabawą stosownie do potrzeb i możliwości ucznia. Zajęcia odbywają się indywidualnie lub w kilkuosobowych grupach w bogato wyposażonej sali rehabilitacyjnej w miłej i przyjaznej atmosferze pod okiem wyspecjalizowanych i doświadczonych nauczycieli.

 

Fizjoterapia z hydroterapią

          Fizjoterapia prowadzona jest w oparciu o dokumentację medyczną z leczenia dziecka, kompleksową diagnozę oraz indywidualny program terapii z wykorzystaniem kilku metod i technik. Najczęściej stosowane są: NDT- Bobath, PNF, Terapia Czaszkowo-Krzyżowa, Neuromobilizacje, Mobilizacje Tkanek Miękkich, Mobilizacje Wisceralne, Terapia manualna kręgosłupa i stawów obwodowych, Diagnostyka i Terapia Skolioz wg dr P. Kwiatkowskiego, Fizjoterapia Funkcjonalna w uszkodzeniach stawu barkowego i kolanowego wg dr B. Rutowicza, Spiralna Stabilizacja Kręgosłupa, Taping Rehabilitacyjny, Masaż Funkcyjny Poprzeczny Punktowy Głęboki, Pionizacja, Nauka i Reedukacja Chodu, Thera- Band, hydroterapia.

Do fizjoterapii wykorzystywane są urządzenia typu bieżnia elektryczna i mechaniczna, rower treningowy stacjonarny, równoważnie, rotory, drabinki, trampolina, materace, wałki, piłki i wiele innych mniejszych akcesoriów służących do usprawniania ruchowego.

Wspomagany jest dobór i montaż wkładek ortopedycznych dla dzieci z wadami stóp ewentualnie innego zaopatrzenia ortopedycznego czy sprzętu wspomagającego rehabilitację.

          Hydroterapia jest najstarszym cenionym i powszechnie stosowanym działem w fizjoterapii. Podstawą działania leczniczego tej terapii jest wpływ termiczny i ciśnienie hydrostatyczne wody odpowiednio użyte do rodzaju zabiegu. Odmianą stosowaną w placówce jest kąpiel wirowa, która stanowi formę łagodnego masażu kończyn dolnych i kręgosłupa lędźwiowego. Zabieg ten powoduje rozluźnienie przykurczonych tkanek, zmniejszenie napięcia mięśniowego, poprawę ukrwienia, łagodzenie bólu oraz polepszenie przewodnictwa nerwowego.

W/w terapia wzbogacona jest o chromoterapię tj. o leczenie przy pomocy światła kolorowego pozytywnie wpływając na organizm i samopoczucie dzieci i młodzieży.

 

Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne

          Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne mają na celu stworzenie możliwości wszechstronnego rozwoju umysłowego, psychicznego i społecznego uczniów. Terapia skupia się przede wszystkim na korygowaniu (usprawnianiu) deficytów rozwojowych oraz kompensowaniu (wyrównywaniu) braków w wiadomościach i umiejętnościach.

Najważniejszym celem zajęć jest rozpoznanie i usuwanie przyczyn trudności w uczeniu się, wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach oraz usprawnianie percepcji wzrokowej i słuchowej, orientacji przestrzennej, koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz funkcji motorycznych.

Podczas zajęć korekcyjno-kompensacyjnych wykorzystywane są programy multimedialne, które usprawniają zaburzone funkcje, kierują wysiłek i uwagę na celowe działanie twórcze, dając jednocześnie możliwość wielokrotnego powtórzenia ćwiczeń. Uczniowie z niepełnosprawnością ruchową korzystają ze specjalistycznego oprzyrządowania pozwalającego na korzystanie z technologii komputerowej.

 

Zajęcia wyrównawcze:

          Zajęcia mają na celu przede wszystkim uzupełnianie braków w przyswojonym przez uczniów materiale nauczania spowodowanym dłuższą nieobecnością w szkole, potrzebami psychofizycznymi, zaniedbaniami pedagogicznymi i domowymi. Dostosowujemy metody i formy nauczania do indywidualnych potrzeb dziecka kierując się nadrzędną zasadą indywidualizacji oraz przewidywaną skutecznością oddziaływań rewalidacyjnych.

 

Terapia ręki

          Terapia ręki to przede wszystkim usprawnianie małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów rąk, dłoni i palców. Celem terapii ręki jest osiągnięcie samodzielności w zakresie podstawowych czynności życia codziennego (ubieranie, rozbieranie się, wiązanie sznurowadeł, zapinanie guzików itp), poprawa umiejętności chwytu, wypracowanie zdolności skupienia uwagi i patrzenia, wzmacnianie koncentracji, poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz przekraczanie linii środka ciała.

Terapia ręki przeznaczona jest dla dzieci:

  • niechętnie podejmujących czynności manualne (np. malowanie, lepienie z plasteliny) oraz mających problem z koordynacją obu rąk w trakcie wykonywania tych czynności, a także z koordynacją wzrokowo-ruchową,
  • mających znacznie obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe w obrębie kończyny górnej (obręczy barkowej, stawu łokciowego, w obrębie nadgarstka i stawów palców),
  • mających problemy w zakresie samoobsługi,
  • z nadwrażliwością i niedowrażliwością dotykową,
  • niewidomych i słabo widzących (dłonie dla tych dzieci są zmysłem kompensującym uszkodzony analizator wzrokowy).

 

Terapia Taktylna

          Terapia taktylna proponuje techniki masażu i stymulacji skóry, które wpływają na rozwój funkcji półkul i kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu. Stosujemy ją z powodzeniem w pracy z dziećmi z różnymi deficytami rozwojowymi, a w szczególności: Mózgowym Porażeniem Dziecięcym, autyzmem, zaburzeniami zachowania, lękami i fobiami, ADHD /ADD, trudnościami w nauce i zaburzeniami mowy.

Terapia Taktylna ma celu zrównoważyć system nerwowy (procesy pobudzania i hamowania), co zwiększa skuteczność działań terapeutycznych.

 

Bajkoterapia

          Jest to prosta i efektywna metoda pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i szkolnym. Jak wynika z badań psychologicznych czytając dziecku określone bajki możemy mu pomóc w wielu trudnych dla niego sytuacjach emocjonalnych.

Opowiadanie tworzone dla dzieci na użytek terapii nazwano bajkami terapeutycznymi. Są one utworami adresowanymi do dzieci, w których świat widziany jest z dziecięcej perspektywy, a celem ich jest uspokojenie, zredukowanie problemów emocjonalnych i wspieranie we wzroście osobistym.

Wszystkie bajki mają te same, stałe elementy, dotyczące głównego tematu, bohatera, wprowadzanych postaci i tła opowiadania. Cechą wszystkich bajek terapeutycznych jest to, że bohater znajduje się w trudnej dla niego sytuacji i przeżywa w związku z tym lęk, a wprowadzane postacie umożliwiają znalezienie sposobu na jego przezwyciężenie. Nabycie nowych umiejętności umożliwi zmianę w przeżywaniu i zmianę w zachowaniu.

 

Integracja Sensoryczna

          Metoda integracji sensorycznej (SI) umożliwia dostarczanie dziecku w sposób kontrolowany odpowiedniej ilości bodźców zmysłowych płynących z otoczenia, w celu wytworzenia reakcji adaptacyjnej. Terapia SI określana jest mianem "naukowej zabawy", podczas której dziecko np. huśta się w hamaku, toczy w beczce, jeździ na deskorolce czy balansuje na kołysce i wykonuje przy tym różne zadania. Oddziałując na inną grupę zmysłów, wykorzystuje się fakturowe pomoce sensoryczne, obciążniki, pomoce do stymulacji węchowej, słuchowej oraz wzrokowej. Terapia nie jest uczeniem konkretnych umiejętności (np. jazdy na rowerze, pisania, czytania), ale usprawnianiem pracy systemów sensorycznych i procesów układu nerwowego, które są bazą do rozwoju tych umiejętności. Nie zastępuje też rzeczywistej edukacji, ale wpływa na poprawę uczenia się i sprawia, że będzie ono łatwiejsze. W toku pracy terapeuta stymuluje zmysły dziecka oraz usprawnia takie zakresy jak np: motoryka mała i duża, koordynacja wzrokowo-ruchowa. Zadania stawiane przed dzieckiem znajdują się w strefie najbliższego rozwoju, stanowią swoiste wyzwanie dla dziecka i jego układu nerwowego. Zadaniem terapeuty jest, przy zastosowaniu odpowiednich technik i specjalistycznych pomocy, eliminowanie, wyhamowywanie, ograniczenie niepożądanych bodźców lub ich dostarczanie, co wpływa na poprawę funkcjonowania dziecka w codziennym życiu i ułatwia mu pokonywanie wewnętrznych trudności.

 

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherbourne

          Metoda jest stosowana we wspomaganiu prawidłowego rozwoju dzieci i w korygowaniu jego zaburzeń. Istotą owej metody jest wykorzystanie ruchu jako narzędzia wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka oraz terapia zaburzeń rozwoju. Idea ćwiczeń Weroniki Sherborne ma swoje korzenie w zaspokajaniu naturalnych potrzeb dziecka w kontakcie z dorosłymi. Podstawowe założenia metody to rozwijanie przez ruch: świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej, dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.

 

Trening Umiejętności Społecznych (TUS)

          TUS jest metodą terapeutyczną skierowaną do dzieci i młodzieży z różnorodnymi zaburzeniami oraz cechami osobowości, których objawy możemy zauważyć już w dzieciństwie. Są to np. Zespół Aspergera, autyzm, ADHD, ADD, zaburzenia rozwojowe, zaburzenia zachowania, zaburzenia opozycyjno-buntownicze, nieśmiałość czy zaburzenia lękowe. Celem treningu jest rozwijanie umiejętności społecznych i komunikacyjnych, nawiązywanie i utrzymywanie relacji z rówieśnikami i dorosłymi, radzenie sobie z emocjami, praca nad przestrzeganiem zasad, odreagowanie napięć emocjonalnych. Podczas zajęć stosuje się m.in.: wchodzenie w role społeczne poprzez odgrywanie scenek, modelowanie zachowań i emocji, a także ćwiczenia plastyczne i logiczne oraz gry, które wymagają koncentracji.

 

Terapia behawioralna (Applied Behavior Analysis ABA)

          Terapia behawioralna ABA jest to podstawowa forma terapii edukacyjnej dzieci i młodzieży ze spektrum autyzmu. Opiera na współczesnej teorii uczenia się i warunkowaniu. W pracy przede wszystkim stosuje się technikę wzmocnień nagrodami. W pierwszym etapie terapii są to zazwyczaj tzw. wzmocnienia pierwotne, w postaci smakołyków lub preferowanych przez dziecko zabawek, aktywności (może to być także przyzwolenie na zachowania autostymulacyjne). Później, dzięki uczeniu się, coraz większego znaczenia nabierają wzmocnienia społeczne.

Główne cele terapii behawioralnej:

  • Rozwijanie zachowań deficytowych - zachowania deficytowe to zachowania występujące u dziecka z autyzmem zbyt rzadko lub nie występujące wcale (prawidłowa mowa, okazywanie uczuć, zabawa zabawkami, motywacja itd.),
  • Redukowanie zachowań niepożądanych (czyli: zachowań destrukcyjnych, agresywnych i autoagresywnych, autostymulacyjnych, rytualistycznych, zakłócających naukę, nieprawidłowych reakcji emocjonalnych).
  • Generalizacja i utrzymanie efektów terapii - zachowanie jest zgeneralizowane, wówczas gdy jest trwałe, pojawia się w różnych środowiskach i w obecności różnych osób.

Terapia behawioralna jest podejściem całościowym, obejmującym swym działaniem dziecko, jego dom, szkołę i otoczenie społeczne.